Selçuklu Gazneli Mütarekesi

Çarpışmaların şiddetlenmesi ve kayıpların artması her iki tarafı geçici de olsa bir barış yapmaya zorlamaktaydı. Nitekim Gazneli veziri sultana Selçuklular ile bir andlaşma yapmak gerektiğini bildirmiş, devlet ileri gelenlerinin de katıldığı bir toplantıda uzun görüşmelerden sonra bu fikir kabul edilmişti. Gazneli elçisi olarak Ebû Nasr Zevzenî seçildi. Vezirden gerekli talimatı alan Ebû Nasr Selçukluların yanına gitti.



Selçuklu reisleri toplanarak durumu görüştüler. Neticede onlar da Gazneli vezirinin barış teklifini kabul ettiler. Yapılan anlaşma gereği Gazneliler geri dönüp Herat’a gidecekler; Selçuklular daha önce bulundukları vilâyetlerde kalacak; halka taarruz etmemek ve mallarına el koymamak şartıyla Nesâ, Bâverd, Ferâve ve çevresi Selçuklulara geri verilecek; buna karşılık Selçuklular hâlen ellerinde tuttukları Nişabur, Serahs ve Merv’den çekilecekti. Gazne ordusu Herat’a çekildikten sonra gelecek olan Selçuklu elçileriyle kesin andlaşma işi ele alınacaktı. Selçuklular bu şartları kabul ettikten sonra kendilerine verilmiş olan yerlere doğru çekildiler.

Gazneli ordusu bu geçici barıştan sonra Ağustos 1039’da Herat’a ulaştı. Sultan Mesud bölgede hâkimiyeti tekrar sağladı. Bir müddet Selçuklu işgalinde kalan topraklarda idarî teşkilât yeniden kurulurken vergiler toplanmaya başlandı. Ayrıca Herat’ı işgal eden Selçuklularla işbirliği yapan, onlara taraftar olan kimseler de cezalandırıldı. Ancak Tuğrul Bey Nişabur’a döndü, Çağrı Bey Serahs’ta kaldı, diğer Türkmenler ise Nesâ ile Bâverd’e gittiler. Bu durum Selçuklular’ın andlaşma şartlarına uymayarak işgâl ettikleri yerlerden çekilmediklerini gösteriyordu.